جامعه کهنه

ساعت کار اداره کم شده است و تقریبا بدون دانشجو، دانشکده لطفی ندارد. خودم مختصری سر درد دارم که به گمانم مربوط به آلودگی است. دیشب را بی نهایت بد خوابیدم و کابوس دیدم. آخر سال یک جوری شده.

جامعه کهنه ...

حساسیت فصلی دارم و فین و فین افتاده م. سق دهانم هم بدجور می خارد، بدی ش عطسه ست. تا عطسه کنی صد نفر آدم نگاهت میکنند. به هر حال وقتی باران می آید کمی بهتر می شوم اما با آلودگی بدتر. از ساعت 12 ظهر هم خوب می شوم تا شب که دوباره شروع می شود. روزها را با بی حوصلگی می گذرانم و شب ها هم از سر اجبار زود می خوابم یا اگر شد با یکی دو دوستم که دوستشان دارم گپی می زنم حال و احوال و این حرفها. میگویند ویتامین دی برای مرض این روزها خوب است. چشم آن را هم تهیه می کنم اگر شد امروز.

جامعه کهنه ...

بجا و نابجا از دوستان و آشنایان و حتا کسانی که با ایشان قهر هستید و کدورتی دارید احوالی بپرسید. من تقریبا ااین کار را کرده م. در این روزها، هیچ چیز مثل همدلی نمیتواند راهگشا باشد و امید آفرین. اینکه ما در کنار هم هستیم و انشالله از پس این مشکل ملی هم برخواهیم آمد. ولو گله داشته باشیم از کیفیت بعضی از خدمات یا مسائلی از این دست.

جامعه کهنه ...

یک روزی در انتهای سال هست که آدم بوی سال جدید را می شنود، امروز برای من چنین بود. بوی عید می آید.

جامعه کهنه ...

امروز همکار ما با سرماخوردگی آمد اداره، دیگران شاکی شدند و غر زدند، گفتند چنگیزی تو برو بگو که چرا امدی و فلان. چون بدبختانه یا خوشبختانه رک هستم (و متاسفانه گاهی این خلقم برای دیگران آزار دهنده است) گفتم که چرا آمدی و همکاران را که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیمار می کنی و... گفت که دیگر انقدر که من مریضم همه مریضند. خلاصه این جور بحث ها هم می شود.

جامعه کهنه ...

کارهای اداری دانشکده در حال انجام است اما اموزش متوقف شده است متاسفانه. حالا باید راهکاری اندیشید برای از سر گرفتن آموزش. متاسفانه در زمینه آموزش مجازی کم کار کرده ایم که راهکار مناسبی هم در این شرایط و هم در شرایط مشابه است و حتا برای تکمیل آموزش در شرایط عادی هم ثمربخش است. گاهی این جور اتفاق ها تلنگری می شود برای بهینه کردن رفتارها و روش های انجام کار که به آن عادت کرده ایم اما مدتهاست که اثربخشی آنها کاهش پیدا کرده است و کارا هم نیستند.

جامعه کهنه ...

فضا مجازی پر شده است از گله گذاری، این به آن آن به این و اهل قلم هم به همه. این همه گله و غر زدن راه به جایی نمی برد جز تیره کردن فکر و اندیشه و غبارآلود کردن ذهن. جاش فکر کن راهی بجو. امید همیشه به ا جامعه کهنه ...

خوانده م که بعضی انتقاد کرده ند که چرا شما از واژه های نظامی برای پرستارها و کادر درمانی استفاده می کنید که این ها سربازان وطن هستند و خط مقدم مبارزه والخ. گله ای نارواست. بسیار می توان از استعاره های جامعه کهنه ...

پنج شنبه و جمعه را منزل پدر بودم. بیشتر به مطالعه گذشت و کارهایی از این دست. توی منزل دمبل دارم و وزنه می‌زنم. راهگشاست، بدون ورزش چیزی آدم کم دارد و بدن درد و چه و چه سراغت می‌آید. فردا اگر شد کمی درس خواهم خواند. روز پنج شنبه وقت آرایشگاه دارم. توصیه کرده‌اند نروید که خب نخواهم رفت. حالا با این موهای پیچ پیچ و فرفری که به پشم و پیل گوسفند می‌برد چه کنم؟

جامعه کهنه ...

قرار شد یک روز در میان برویم سر کار تا آخر سال. من روزهای زوج و همکار دیگرم روزهای فرد. تا چه پیش آید. امروز دانشجویی برخلاف توصیه من از مشهد پا شده بود بیاید کارهای فارغ التحصیلی اش را انجام دهد. یک روزه. از سال نود و شش فارغ التحصیلی شده و حالا سر و کله‌اش پیدا شده که بیا و کار را انجام بده. راهش انداختیم اما کار اصلی موکول شد به بعد از عید. البته تذکر جدی دادم که به فکر سلامتی خودش نیست، به فکر همشهری هایش باشد. مانده تا درک کنیم جا به جا شدن در این شرایط خطرناک است و اشتباه.

جامعه کهنه ...